جاده خآکی

نوشته های یه رهگذر غریب

تنهایم بگذار

تنها بودن را دوست دارم اما در آرامش

تنهایی خوب است که مدت کمی باشد

زیرا تنهایی زیاد بد است

ناراحت کننده است

غمگین کننده است

پس تنهایم بگذار برای مدتی

ان موقع که عصبی هستم

اما الان که  بیشتر فکر میکنم

همه موقع کنارم باش

چه در شادی و غم

چه در عشق و نفرت

همراهم باش

تا همیشه

تا قیامت و حتی تا...

مرگ

[ سه شنبه 21 آذر 1391برچسب:تنهایم بگذار, ] [ 18:20 ] [ محمود فرجی ] [ ]
عروسک

 

 

ولي افسوس نتونستم

تو عروسك بودي و من آخر قصه دونستم

تو وجود خالي تو جز دروغ هيچي نديدم

كاش ميشد به اين حقيقت پيش از اينها مي رسيدم

سوختم و سوختم و ساختم

هر چي داشتم به پات باختم

كاش تورو از روز اول

مثل امروز مي شناختم

آخه عشق يعني شكستن

عاشقانه سر سپردن

دل سپردن به سرابه

در سكوت خويش مردن

يه روزي يه روزگاري

حرف بين ما نگاه بود

عشقو نقاشي ميكرديم

نقش ما خورشيد و ماه بود

بعد از اون واژه نوشتيم

جملمون ستاره چين بود

مثل دريا آبي بوديم

معني زندگي اين بود

زندگي اين بود

سوختم و سوختم و ساختم

هر چي داشتم به پات باختم

كاش تورو از روز اول

مثل امروز مي شناختم

آخه عشق يعني شكستن

عاشقانه سر سپردن

دل سپردن به سرابه

در سكوت خويش مردن

[ دو شنبه 20 آذر 1391برچسب:عروسک, ] [ 22:24 ] [ محمود فرجی ] [ ]
دلخوشی...

 

دلخوشی من، رنگین کمانی است که از گیسوان باران خورده تو تا صحن مه آلود چشمانم پل می بندد.

دلخوشی من، کشف نجیب لبخندهای توست. کشف خلسه های مرموزی که گمنامی ات را ابدی می کنند.

دلخوشی من، دل بریدن از نگاههایی است که به آینه ها ختم نمی شوند و تکفیر گیسوانی است که با اقاقی های وحشی بافته نشده اند.

دلخوشی من، خواب های زلالی است که از پنجره و پرنده پر است و من پا به پای چشمانی غریبه می بارم. نم نم ولی وحشی

خواب هایی که خواب هیچ کس را آشفته نمی کنند و هیچ نگاه هراسانی را به در نمی کوبد. خواب هایی که پر از آوازهای نخوانده، پر از نخل هایی است که سرسبزی را می فهمند، پر از زخم هایی است که هیچ وقت شکوفه نمی دهند.

خواب هایی که در آن هیچ چشمی دلواپس گم شدن نیست. خواب هایی که عشق حرف مشترک نیست.

دلخوشی من، این است که در شبی آفتابی پا به پای باران، با ضرباهنگ چشمان تو ببارم، تا ناگهان گل دادنت را به نماز بنشینم، یا هر روز از چشمانت کشف کنم که عشق فقط بهانه ای است برای نماز آیات من، تا در بارش گیسوانت با گلویی از ربناهای شعله ور سربلند شوم

دلخوشی من، یک شعر عاشقانه است. یک شعر عاشقانه برای رقصاندن من کافی است. یک شعر عاشقانه که در آن باد، گیسوانت را بگریاند.
یک شعر عاشقانه که در آن عشق فقط از لبان خدا لبخند می شود. عاشقانه ای که در آن بدون حضور آبی خدا نشود به چشمان عاشقت اقتدا کرد. یک شعر عاشقانه که در آن تو .... .

دلخوشی من، این است که هر روز دستانم را در بی برگی کوچه گم می کنم ، تا از زبان پائیز پیراهنت بشنوم که چه کسی شب های مرا طولانی کرده است و چه کسی خاکستر دریا را در نگاهم پاشیده است.

دلخوشی من ، این است که هر روز تاوان آینه را می دهم و هر روز می پرسم چه کسی تاوان دلتنگی ام را ... هر وقت دلتنگی ام گل می دهد. آیته ترک بر می دارد. آینه که شکست

تو در مقابلم قد می کشی با چشم هایی گنگ ولی زلال. شاید مشکی ساده، شاید.

اگر نگاههای روبه رو زبان ساده ام را بفمند، دلخوشی های تازه ام کم نیستند ...

 

[ یک شنبه 19 آذر 1391برچسب:دلخوشی من, ] [ 13:15 ] [ محمود فرجی ] [ ]
افسوس
کاش می شد که به می لب بزنم
عشق خود را به جنون حد بزنم
کاش می شد که شقایق باشم
 امن آغوش تو لایق باشم
کاش احساس مرا درک کنی
دل شکستن بازی اَت ترک کنی
کاش دستگاه دلم شور نبود
دل معشوقه ی من کور نبود
کاش تیر زِ کمان جسته ی او
می نشست بر دل تاریک عدو
کاش شمشیر غمت تیز نبود
بخت برگشته ی من ناچیزنبود
کاش گِرد سر تو می گشتم
از رَه رفته ی خودسوی توبرمی گشتم 
کاش جانم زِتنم دور نبود
عقده ی دیدن تو کورنبود
....
 
[ شنبه 5 آذر 1391برچسب:افسوس, ] [ 12:52 ] [ محمود فرجی ] [ ]
حرفهایی واسه نگفتن...

 

آدم هـا می آینـد زنـدگی می کننـد می میـرنـد و می رونـد ..
امـا فـاجعـه ی زنـدگی ِ تــو آن هـنگـام آغـاز می شـود
کـه آدمی می رود امــا نـمی میـرد!
مـی مـــانــد و نبـودنـش در بـودن ِ تـو
چنـان تـه نـشیـن می شـود کـه تـــو می میـری

در حالـی کـه زنــده ای

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

 

می گویی: دوستت دارم
و من به کبوتری تشنه بدل می شوم
که به کارد گلوگاه اش عاشق است…

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ 

از من فاصله بگیر ….
هر بار که به من نزدیک می شوی
باور می کنم هنوز می شود زندگی را دوست داشت
از من فاصله بگیر ….
خسته ام از امیدهای کوتاه … !!!

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

طعم صداقتت ! را چشیده ام

تعریفی نداشت لعنتــــی!!.  

لطفا کمی دروغ بگو 

شاید دروغ هایت, صادقانه تر باشد…  

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

خسته شدم از آدمایی که می گن:

“تو خیلی خوبی” ، “من لیاقت تو رو ندارم”

بی لیاقت های عزیز !

حداقل واسه دلیل رفتنتون یه ریزه خلاقیت به خرج بدین ..

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

خورشید هم خیانت میکند

این روزها صبح ها دیرتر مى آید وعصرها زود مى رود!

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ 

آدمهای تنهایی رو می شناسم که همه ی دلیلشون برای تنهایی
نگرانی از تنهاتر شدن است!!!!

 

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

برای دلم، گاهی مادری مهربان میشوم

دست نوازش بر سرش میکشم، میگویم: غصه نخور، میگذرد…

برای دلم، گاهی پدر میشوم

خشمگین میگویم: بس کن دیگر بزرگ شدی …

گاهی هم دوستی میشوم مهربان

دستش را میگیرم، میبرمش به باغ رویا …

دلم ، از دست من خسته است…

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

یه خیابونایی…
یه عطرایی…
یه آهنگایی…
یه تکیه کلامایی…
یه لباسایی…
یه کارایی…
یه روزایی…
یه پارکایی…
یه فیلمایی…
یه عکسایی…
یه…
اینا شاید هیچی نباشن،اما گاهی خیلی عذاب آورن برای
یه آدمایی!!!

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

نـــه ایـــــنکــــــــه زانـــــو زده باشــــم

نـــــــــه

فــــقـــط تـــنهــــــایـــــــــــى ســـــــنکیــــــن اســــــت

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

ساکت نیستم
لبهایم هم نسوخته است
تنها
تمام ِ من
تاول زده
از آشی که نخورده ام

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

این روزها

قلب هر کسی را ﻧﺸﺎﻧﻪ بگیرید

تیرتان ﺑﻪ ﺳﻨﮓ میﺧﻮﺭﺩ…

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

پایان سریال دروغ هایت بود
آخرین لبخندت…..

و چه ساده بودم من!!

که تا تیتراژ پایانی به پای تو نشستم…!!

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

چه کسی میگوید که من هیچ ندارم…؟
من چیزهای با ارزشی دارم ….!
حنجره ای برای بغض …
چشمانی برای گریه…
لبهایی برای سکوت…
دستهایی برای خالی ماندن…
پاهایی برای نرفتن….
شبهایی بی ستاره….
پنجره ای به سوی کوچه بن بست…
و وجودی بی پاسخ…..

 

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

از درد های کوچک است که آدم می نالد
وقتی ضربه سهمگین باشد
لال می شوی…

 

 
[ شنبه 18 آذر 1391برچسب:حرفهایی واسه نگفتن, ] [ 12:8 ] [ محمود فرجی ] [ ]
پیری

 

گفتم بیایم و کمی این کلمه های بیکار بیجان را بازی دهم بلکه شاید تکه ای از اندرونی ذهنم به بیرون بکشند...

 

دیدم ترانه ، دیدم ذوق نمی آید... دیدم پیر تر شده ام... دیدم واژه ها هم غریبی می کنند...اما اینبار می نویسم بی توجه به قواعد... بی خیال ادبیات...

 

هرروز بلند که می شوم از خوابی سخت پنجره اتاق باز می کنم و می بینم هنوز همین جایم... هنوز در همین اتاق نمور بی جان...هنوز روی همین قالیچه پژمرده... روبروی همین آینه بداخلاق...که همیشه به تصویر من دهن کجی می کند!!!

 

چقدر دستهام گرمند...چقدر افکارم بی جان!!!چقدر دردسرها متحرک... چقدر تو، دور... چقدر آسمان بی رحم...چقدر ابرها اندک، چقدر خاطره هامان روشن، چقدر انتهایمان افسوس، چقدر دوریمان ناگزیر...

 

باور کن لباسهایم همه دارند درد می کشند... دیگر برای پوشیده شدن ذوق ندارند...هر روز که دگمه های لباسم را می بندم صدای بی حوصلگی را از درزهایشان می شنوم...وقتی تو بودی آنها خود به خود به من می آمدند... روسری هام همه نخ کشند...

 

 پس این فاصله لعنتی چرا دلش برایمان تنگ نمیشود؟پس کی صدای این قهقهه های زشت روزگار مکرر تمام میشود؟ما همه پریم از دلتنگی... پریم از پیری...

 

بروم کمی چشمهام را خالی کنم از همان دلتنگی...

(مهدیس تنها)

 

[ چهار شنبه 1 آذر 1391برچسب:پیری,مهدیس, ] [ 15:57 ] [ محمود فرجی ] [ ]
داغ یار

     غـروبـا میون هــفته بر سـر قـبر یه عاشـق یـه جوون مـیاد ، مـیزاره گـلای سـرخ شـقایـق بی صـدا میشکنه بغضش روی سـنـگ قبـر دلدار اشک میریزه از دو چـشـمش مثل بارون وقت دیدار، زیر لب با گـریه مـیگه : مـهـربونم بی وفایـی ، رفتی و نیـسـتی بدونی چـه جـگر سـوزه جـدایی ، آخه من تو رو می خواستم اون نجـیـب خوب و پاک اون صـدای مهـربون ، نه سـکــوت ســرد خــاک تویی که نگاه پاکت مـرهـم زخـم دلــــم بـود ، دیدنـت حـتی یه لـحــظه راه حـل مشکـلـم بود ، تو که ریـشه کردی بـا من، توی خـاک بی قراری تو که گفتی با جـدایی هـیـچ مـیونه ای نداری ، پس چـرا تنهام گذاشـتی توی این فـصل ســیاهی ، تو عـزیـزترینی اما یه رفیـق نــیـمه راهــی ، داغ رفتنـت عـزیـزم خط کـشـیـد رو بـودن مـن رفتی و دیگـه چـه فایده ناله و ضـجـّه و شیـون ، تو سـفر کردی به خـورشـید ،رفتی اونور دقایق منـو جا گذاشتی ، افسوس بودم کابوس میدیدم ؛ از خواب بلند شدم تا به آغوشت پناه ببرم…… یادم رفته بود که از نبودنت به خواب پناه برده بودم نزاری تنها بمونـه ، هــمـدم چـشـم سـیـاش باش شونه کن موهاشو آروم ، شـبا قصـه گو بـراش باش و غـروب با اون غـرورش نتونسـت دووم بـیـــاره ، پاکشـیـداز آسـمـون و جاشـو داد به یـک سـتاره ، اون جــوون داغ دیـده با دلـی شـکـسـته از غـم بوسـه زد رو خـاک یار و دور شد آهسـته و کم کم ولی چند قدم که دور شد دوباره گـریه رو سـر داد روشــــو بــر گــردونـــد و داد زد بـه خـدا نـمــیـری از یاد...

        (حمیده حاتمی)

[ سه شنبه 14 آذر 1391برچسب:حمیده حاتمی,داغ یار, ] [ 23:41 ] [ محمود فرجی ] [ ]
[ طراح قالب: آوازک | Theme By Avazak.ir ]